Kræklingur

Mytilus edulis

Kræklingur, eða bláskel, er mjög algengur hér við land og finnst í flestum fjörum þar sem undirlag er fast.

Útbreiðsla

Hann er algjör grunnsjávar- og fjörutegund og hangir á límþráðum á föstu undirlagi, t.d. fjörusteinum eða bryggjustólpum. Hann er því oft á þurru við lágflæði. Kræklingurinn finnst víða beggja vegna Norður-Atlantshafsins en einnig á suðuhluta jarðar.

Lífshættir

Kræklingurinn síar fæðu (aðallega svifþörunga) úr sjónum. Hann getur vaxið hratt við hagstæð skilyrði og getur náð kynþroska við eins árs aldur.

Nytjar

Kræklingur er góður til matar og er nú til dags oft tíndur í fjörum til slíks brúks. Eitur getur safnast saman í kræklingi í kjölfar þörungablóma yfir hásumarið. Þessi eiturefni hreinsast þó aftur úr kræklingnum og hann sjálfur skaðast ekki. Ef til vill er það af þessum sökum sem hann hefur ekki verið nýttur að ráði hérlendis þar til nýlega nema til beitu.

Margar tegundir bláskeljar finnast um allan heim og margar þeirra eru ræktaðar. Nýlega hafa tilraunir með kræklingarækt hafist hér við land. Þar eru sérstök bönd látin hanga niður úr flotum sem fljóta í yfirborðinu, lirfur kræklingsins safnast þar fyrir. Þegar nóg hefur safnast á þessu bönd er kræklingurinn tekinn af og settur í svokallaða sokka. Þeir eru svo settir niður þar sem aðstæður eru hentugar og vex kræklingurinn þar upp í markaðsstærð.

HÞV